Rozwój przestrzenny Santiago de Compostela w okresie średniowiecza ze szczególnym uwzględnieniem kształtowania placów miejskich

Main Article Content

Natalia Bursiewicz

Abstrakt

Celem artykułu jest przyjrzenie się procesowi kształtowania Santiago de Compostela w średniowieczu ze zwróceniem szczególnej uwagi na formowanie się placów miejskich[1]. Analizowane miasto stanowi szczególny przypadek w historii urbanistyki hiszpańskiej, ponieważ powstało ex novo, co oznacza, że nie występują w nim warstwy zabudowy rzymskiej, czy arabskiej. Ponadto wyznaczony w tamtym okresie układ historycznego centrum dotrwał do naszych czasów bez większych zmian. Nie mniej istotna jest rola placów w strukturze Santiago Compostela. Od samego początku, czyli pojawiania się pierwszego obiektu sakralnego z relikwiami, stanowiły one nieodłączny element przestrzeni miejskiej pełniąc wielorakie funkcje. Do dzisiaj definiują miejską tożsamość. Ich ilość, wielkość oraz znaczenie podkreślają wyjątkowość obiektów architektonicznych, historii miejsca, a także samego centrum. Spojrzenie na genezę formowania placów miejskich we wspomnianym ośrodku hiszpańskim, dostrzeżenie ich specyfiki, a także dynamiki kształtowania a następnie zwrócenie uwagi na ciągłość formalno-funkcjonalną świadczącą o ich ponadczasowości może przyczynić się do lepszego zrozumienia współczesnej przestrzeni publicznej, stanowiącej od wieków integralny element życia mieszkańców miast.

Article Details

Jak cytować
Bursiewicz, N. (2022). Rozwój przestrzenny Santiago de Compostela w okresie średniowiecza ze szczególnym uwzględnieniem kształtowania placów miejskich. Res Gestae, 13, 5–21. https://doi.org/10.24917/24504475.13.1
Dział
Artykuły